Gminna Biblioteka Publiczna

Obcy Ląd Arcybogaczy, zwany inaczej manhattańskim Upper East Side, ma własne sztywne normy zachowania.
Okazywanie uczuć - nie do przyjęcia.
Nieposłuszeństwo - stanowczo nie do przyjęcia.
Błazenada - nie, dziękujemy.

Rodzina Wilder-Bingham ściśle ich przestrzega. Ich dom to pięknie wyeksponowana, starannie skonstruowana twierdza konwenansu. Kiedy więc Rosie Kitto, ekscentryczna trzydziestoośmioletnia nauczycielka w szkole podstawowej z Anglii, wpada z hukiem w życie rodziny, wnosząc skrywany głęboko smutek i serce wielkie jak dzwon, nikt nie zdaje sobie sprawy, że nie czytała kodeksu obyczajów. Dla Wilderów-Binghamów, których życie zaczyna się rozpadać, skutki nowej znajomości są przełomowe. Co bowiem może się przydarzyć, gdy po latach odmawiania wszyscy nagle zaczynają mówić "tak"?

Rachel i jej przyjaciółka Alison, lat 10, są zaintrygowane domem numer 11 i jego właścicielką nazywaną Szaloną Kobietą Ptasznikiem, szczególnie od czasu, gdy zauważyły w oknie jego piwnicy dziwną sylwetkę. Val Doubleday, matka Alison, po jedynym sukcesie, o którym wszyscy dawno zapomnieli, wciąż chce zrobić karierę piosenkarki. Zanim to jednak osiągnie musi pracować w bibliotece - niestety w coraz mniejszym wymiarze godzin z powodu budżetowych oszczędności. Mając zbyt dużo wolnego czasu i marznąc w słabo opalanym domu, znajduje schronienie w autobusie nr 11 - wykorzystuje jego ogrzewanie i ludzkie ciepło pasażerów. Aż do momentu, gdy otrzymuje nieoczekiwaną propozycję wystąpienia w telewizyjnym reality show. Kilka lat później Rachel rozpoczyna pracę dla bogatej rodziny Gunnów, której ogromny dom jest położony w bogatej dzielnicy Londynu. Gunnowie chcą dobudować do niego kolejnych 11 pięter. pod ziemią. Basen z trampoliną i palmami, sala zabaw, kino, niczego nie brakuje w tej olbrzymiej siedzibie. Ale im bardziej robotnicy zbliżają się do poziomu 11, tym dziwniejsze rzeczy zaczynają się wydarzać. Są one tak dziwne, że Rachel czuje, że traci zmysły. Ta powieść skonstruowana wokół liczby 11 jest tyleż gorzką co zabawną satyrą społeczną i polityczną na temat szaleństwa naszych czasów. Jonathan Coe szkicuje swoich brytyjskich współobywateli rządzonych przez wszechwładną rodzinę Winshawów; chwyta w swoją sieć zarówno bogaczy, jak ich podwładnych, ich frustracje, pragnienia, przesadę we wszystkim, a robi to z wirtuozerią niemal diaboliczną.